Muzeum Zamoyskich w Kozłówce
DATA REALIZACJI: 2023
LOKALIZACJA: POLSKA
Muzeum Zamoyskich w Kozłówce znajduje się w zespole pałacowo-parkowym wybudowanym w latach 1736-1742 przez wojewodę chełmińskiego Michała Bielińskiego. Projektantem pałacu był prawdopodobnie architekt włoskiego pochodzenia Józef II Fontana. W latach 1799-1944 obiekt należał do rodziny Zamoyskich i w tym czasie przeżywał swój okres świetności. Przeszedł przebudowę i ze skromnego pałacu stał się jedną z najokazalszych siedzib w Królestwie Kongresowym. Muzeum zostało utworzone w 1979 roku. Zakres naszych prac obejmował przebudowę, rewitalizację i konserwację budynków zespołu pałacowo-parkowego: dwóch oficyn, teatralni i stajni, z adaptacją na cele kulturowe i turystyczne.
Budynek oficyny północnej wymagał szeregu robót remontowych. Mając na uwadze zachowanie historycznej bryły budynku, wymieniliśmy całość zniszczonej więźby dachowej i pokrycia. Zniszczone drewniane stropy wymieniliśmy na konstrukcję niepalną, jednocześnie zachowaliśmy sklepienia na parterze i w piwnicach. Naszym priorytetem było podkreślenie historycznego uroku wnętrz rezydencji. Dlatego starannie wymieniliśmy zniszczoną stolarkę okienną i drzwiową, zachowując jej oryginalne podziały i detale, a jednocześnie modernizując ją pod względem technicznym. By zachować klimat wnętrz w reprezentacyjnych salach wykonaliśmy renowację pieców wykorzystując istniejące kafle. Odtworzyliśmy istniejącą posadzkę w hallu i na korytarzach parteru, zachowując oryginalne wzory. Ponadto, odtworzyliśmy posadzki taflowe we wszystkich pokojach piętra. Część terakoty, którą udało się odzyskać, wykorzystaliśmy w korytarzu parteru. W celu zagospodarowania poddasza na potrzeby użytkowe, wykonaliśmy trzy lukarny w elewacji tylniej, skierowanej na północ. Dzięki nim, pomieszczenia poddasza zostały lepiej doświetlone naturalnym światłem. Wnętrze poddasza ozdobiliśmy widoczną więźbą dachową oraz ciągami kominowymi, które stanowiły elementy kompozycji przestrzennej.
Budynek oficyny południowej wraz z częścią teatralni również przeszedł szereg kompleksowych prac remontowo-konserwatorskich. Podobnie jak w przypadku oficyny północnej, tu również wymieniliśmy więźbę dachową wraz z pokryciem, mając na uwadze oryginalną formę dachu. Nie zmienialiśmy istniejącego schematu konstrukcyjnego budynku, który składał się z ceglanych sklepień. Drewniane stropy odciążające zastąpiliśmy konstrukcją niepalną.
Odtworzyliśmy stolarkę okienną według istniejącej, zachowując podziały tzw. „okna polskie”, ponieważ była ona w złym stanie technicznym. Przywróciliśmy również pierwotne formy okien parteru w elewacji południowej. Zniszczone drzwi w całym budynku wymieniliśmy, powtarzając istniejącą ich formę. Zachowaliśmy formę schodów prowadzących z parteru na piętro (murowanych, wykończonych okładziną drewnianą). Wykonaliśmy schody na poddasze (na konstrukcji żelbetowej). Stopnie i podstopnie pokryliśmy okładziną drewnianą. Nie zagospodarowaliśmy w pełni poddasza na cele użytkowe, ponieważ układ więźby na to nie pozwalał, a jej stan nie wymagał interwencji. Częściowo wykorzystaliśmy tą przestrzeń jako pomieszczenie techniczne. Zachowaliśmy bryłę i elewację budynku teatralni.
Podpiwniczyliśmy zachodnią część budynku, która była połączona łącznikiem z oficyną południową.
Kolejnym budynkiem poddanym renowacji była stajnia. Dawna bryła i elewacja budynku została zachowana. Nie zmienialiśmy też otwartego, jednoprzestrzennego wnętrza. Wyremontowaliśmy i wzmocniliśmy sklepienia hali dawnej stajni. Wymieniliśmy zdestruowaną stolarkę otworów, pozostawiając główne wrota wjazdowe. Zbudowaliśmy nowe schody, które były niezbędne, aby wykorzystać poddasze, jednocześnie staraliśmy się aby jak najmniej ingerowały w otwartą przestrzeń stajni.
We wszystkich wymienionych obiektach wykonaliśmy szereg nowych instalacji, min.: instalacje elektryczne, sanitarne, wentylacyjne, odgromowe oraz teletechniczne.
W ramach zagospodarowania terenu, wyznaczyliśmy nowe ciągi piesze i obsługi dla odnowionych budynków, a także wyremontowaliśmy istniejące. Wykonaliśmy również ścieżkę ze schodami terenowymi, która prowadziła z budynku dawnej stajni na teren galerii plenerowej pomników z lat 50-tych.
Po zakończeniu zewnętrznych prac, przeprowadziliśmy rekultywację zieleni. Ponadto, wyremontowaliśmy i odtworzyliśmy dojazdowe drogi, a także wykonaliśmy parking.
Wkładamy serce w kamień.
